Planety




 


Coruscant
 
 
 



Coruscant to planeta będąca stolicą Galaktyki. Przez tysiąclecia był to najważniejszy politycznie i strategicznie świat, spełniający rolę stolicy Republiki, następnie Imperium Galaktycznego (ówczesna nazwa - Centrum Imperialne), Nowej Republiki (New Republic City), Imperium Yuuzhan Vongów (Yuuzhan'tar), Sojuszu Galaktycznego i Nowego Imperium Galaktycznego. Cała powierzchnia planety była zabudowana miastem - wyjątek to szczyt gór Manarai oraz okolice czap polarnych na biegunach. Coruscant była domem dla miliardów istot, a że przebiegała przez nią duża ilość szlaków handlowych, znajdowały się na niej w przeciągu tysiącleci siedziby wielu korporacji, firm i organizacji (jak chociażby Czarne Słońce). 
 

 


Położenie


Coruscant znajduje się w rejonie Światów Środka, w sektorze i układzie planetarnym o tej samej nazwie. Jest szóstą planetą układu. Od Jądra Galaktyki dzieli ją 10000 lat świetlnych. Oświetlana jest przez słońce systemu zwane Coruscant Prime i okrążana przez cztery księżyce - Centax-1, Centax-2, Centax-3 i Hesperidium. W trakcie inwazji Yuuzhan Vongów najeźdźcy zniszczyli ten ostatni, tworząc tym samym tzw. Tęczowy Most - pole asteroid, które wiele lat po wyzwoleniu planety stało się lokalną atrakcją turystyczną.

Odkąd Coruscant stała się centrum cywilizacji galaktycznej, przypisano jej koordynaty galaktyczne (współrzędne nadprzestrzenne) wynoszące (0,0,0), przez co stała się centrum Galaktyki także w sensie położenia. Z tego faktu w czasach upadku Republiki planeta nazywana była w slangu Wielkiej Armii Republiki Potrójnym zerem (ang. Triple Zero).

Przez Coruscant przebiegało wiele handlowych szlaków gwiezdnych - Perlemiański Szlak Handlowy, Metellosiańska Trasa Handlowa, Szlak Koreliański, Trasa Koros i Korytarz Wypoczynkowy.

Klimat


Dzięki dokładnej kontroli pogody klimat planety-miasta był spokojny i umiarkowany. Utrzymywany był on sztucznie, dzięki Sieci kontroli pogody Coruscant (Coruscant Weather Control Network), w skrócie WeatherNet. Był to skomplikowany system kontroli pogody, w którego skład wchodziła seria zwierciadeł orbitalnych, odbijających światło gwiazdy systemu na poszczególne obszary planety i dogrzewających je tym samym. Kontrolerzy pracujący w WeatherNet mogli przykładowo przyspieszyć nieco porę letnią, aby polepszyć warunki rozwoju jastrzębionietoperzy. System przydatny był też np. podczas wypadków z ulatniającymi się chemikaliami - dzięki WeatherNet można było chwilowo zatrzymać przepływ prądów powietrznych.

Najniższe poziomy planety, poniżej warstwy inwersyjnej, charakteryzowały się dużą zmiennością - wręcz losowością - pogody i całkowitym brakiem dostępu światła słonecznego, a więc i brakiem naturalnego rytmu dobowego.

Standardowy kalendarz galaktyczny bazował na obrocie Coruscant wokół własnej osi i wokół gwiazdy systemu - doba na tej planecie dzieliła się na 24 godziny, a rok na 368 lokalnych dni. Taki przelicznik przyjęto w całej Galaktyce, określając go standardowym. Obwód Coruscant wynosił 40000 kilometrów[1], co stało się również punktem odniesienia dla charakteryzowania innych planet w Galaktyce.
Powierzchnia planety

Architektura




Budowa miasta na powierzchni planety trwała nieprzerwanie przez wiele tysiącleci. Wielopoziomowe budowle wznoszono warstwa po warstwie, jedne na drugich, aż w końcu pokryły one całą planetę. Przez lata przebudowywano całe dzielnice, często zrównując wiele konstrukcji z ziemią i stawiając nowe. Gdy władzę przejął Palpatine, wprowadził specjalny program budowlany, zakładający jak najskuteczniejsze wykorzystanie każdego wolnego miejsca na planecie.

Na Coruscant znajdowały się tysiące wieżowców, wznoszonych głównie z transpastali i przydymionego durabetonu. Niektóre z nich były do siebie bardzo podobne i służyły mieszkańcom planety za dom. Inne zaś, zbudowane przez istoty ze światów o niższej sile ciążenia, miały bardziej skomplikowaną, egzotyczną architekturę. Formy architektoniczne znajdujące się na planecie były bardzo zróżnicowane, odzwierciedlając jednocześnie kulturowo-społeczne różnice pomiędzy gatunkami zamieszkującymi Coruscant. Czasem można było spotkać swoiste "etniczne oazy" (z wieloma pomnikami, upamiętniającymi bohaterów z innych planet, utrwalającymi legendy i wierzenia różnych ras), wyróżniające się od typowej zabudowy architekturą pochodzącą ze światów istot, zamieszkujących taką "oazę". Budowle stały często bardzo blisko siebie i oddzielone były od siebie ulicami, przypominającymi głębokie kaniony. Niektóre budynki połączone były ze sobą poziomymi kładkami i przejściami. Ogromna metropolia pełna była najróżniejszych systemów energetycznych, świateł i lądowisk (ulokowanych na dachach budowli lub w formie wystających platform).

Podział


Coruscant dzieliło się na kilka tysięcy kwadrantów, a te z kolei dzieliły się na poszczególne sektory.

Najważniejsze obiekty, takie jak Senat Galaktyczny, Świątynia Jedi czy siedziby międzygalaktycznych korporacji rozlokowane były na równiku. Jedynym niezabudowanym obszarem na planecie był szczyt gór Manarai, a także czapy polarne. Oprócz tego na Coruscant znajdowało się małe, sztucznie utworzone morze.

Najniższe poziomy Coruscant wyróżniały się charakterystycznym mikroklimatem. Bardzo często wilgotne i ciepłe masy powietrza w zetknięciu z chłodniejszymi (górnych warstw planety-miasta) skraplały się, zachmurzając te rejony. Czasem występowały chwilowe, ulewne deszcze o bardzo nieświeżej woni. Natomiast najgłębsze warstwy planety były chłodne i mroczne, gdyż nie docierały tam praktycznie żadne promienie słoneczne. Na tych poziomach żyły zmutowane i zdegenerowane istoty, często jest to tymczasowe miejsce schronienia dla różnych przestępców i uciekinierów. W czasach Imperium pojawiły się plotki, jakoby Imperator nakazał stworzyć w takich miejscach specjalne ośrodki odosobnienia, w których przesłuchiwano więźniów za pomocą droidów śledczych typu IT-O.

Woda


Wszystkie morza i oceany na planecie osuszono w czasach starożytnych - całą dostępną wodę wykorzystano w przeciągu kilku tysięcy lat, gdyż planeta od dawna była przeludniona. W czasach późniejszych na Coruscant jedynymi zbiornikami wody były czapy lodowe na biegunach oraz sztuczne morze, na którym ulokowano małe, pływające wysepki, będące miejscem wypoczynku dla mieszkańców lub turystów. Wodę pozyskiwano więc jedynie z czap lodowych - na ich obrzeżach wybudowano ogromne przetwórnie, w których najpierw mechaniczne wiertła kruszyły zmarznięte bryły, które były następnie topione w atomowych piecach, aż w końcu przeistaczały się w wodę, transportowaną na całą planetę systemem rurociągów. Powstały także specjalistyczne oczyszczalnie ścieków, dzięki którym woda mogła znajdować się w obiegu kilkakrotnie - w ten sposób zapasy lodu na obu biegunach praktycznie nie ubywały.
 

Historia

Wstęp


Historia planety obejmuje wiele milleniów. Zmieniały się w tym czasie rządy, lecz sama planeta zawsze tętniła życiem, pozostając w politycznym i handlowym centrum Galaktyki. Zmieniła to dopiero inwazja Yuuzhan Vongów, którzy podbijając planetę znacznie ją przekształcili, zabijając przy tym miliony mieszkańców. Jednak po wygranej Sojuszu Galaktycznego, wysiłkiem wielu istot, Coruscant bardzo powoli zaczęła powracać do stanu sprzed inwazji.

Era przedrepublikańska


W czasach starożytnych, gdy Coruscant nie była jeszcze wielką planetą-miastem, na jej powierzchni starły się dwie potężne armie: Taungowie i złożone z trzynastu ludzkich plemion Bataliony Zhellów. Podczas tej wojny gwałtowna erupcja wulkaniczna niemal spowodowała wyginięcie Zhellów i na dwa lata zasnuła niebo nad planetą obłokami popiołu. Zdziwieni tym zjawiskiem Taungowie nazwali przez to swoich żołnierzy Wojownikami Cienia (w prastarej mowie - Dha Werda Verda). Ostatecznie jednak Zhellowie odzyskali siły i wyparli Taungów z planety - ci wygnańcy dali początek Mandalorianom.[1] Po zwycięstwie ludzie poczęli budować megalopolis, warstwa po warstwie, które stało już około roku 90 000 BBY.[1]

Między rokiem 30 000 BBY a 25 200 BBY Coruscant dostała się pod jarzmo Rakatan, jednak upadek Bezkresnego Imperium ok. 25 200 BBY znów pozwolił zamieszkującym tę planetę ludziom na samodzielny rozwój. Ludność Coruscant była już liczona w miliardach, a planeta została tak zindustrializowana, że jej mieszkańcom zagroziły zanieczyszczenia środowiska naturalnego oraz wyczerpanie się surowców.

hipernapędy Rakatan przestały działać wraz z ich utratą wrażliwości na Moc, wkrótce więc z Coruscant w przestrzeń kosmiczną ruszyły wyprawy kolonizacyjne na gigantycznych, poruszających się z prędkością podświetlną statkach kolonizacyjnych, na pokładach których tysiące ludzi przez setki lat pozostawały w stanie hibernacji. W ten sposób skolonizowano między innymi Alsakan, Metellos i Axum.

Kolejnym etapem rozwoju technologii łączącej Coruscant z innymi światami było stworzenie dział nadprzestrzennych. Dzięki nim planeta ta stała się ważnym elementem sieci komunikacyjnej łączącej zamieszkałe planety Jądra. Około roku 25 000 BBY technologia ta została zastąpiona przez "nowożytny" hipernapęd, co w krótkim czasie zmotywowało powołanie Republiki Galaktycznej, z Coruscant jako jednym ze światów-założycieli. Nie wiadomo, czy Coruscant od początku była stolicą Republiki, jednak z pewnością pełniła już tę rolę około roku 24 000 BBY.

Stara Republika

Wielka wojna galaktyczna i zimna wojna
-Minęły trzy stulecia od śmierci Dartha Malaka i zakończenia wojny domowej Jedi, gdy prawdziwe Imperium Sithów po raz pierwszy opuścili Nieznane Regiony atakując Republikę i wszczynając wojnę, jakiej galaktyka jeszcze nie widziała...
- Archiwista Jedi Gnost-Dural o wielkiej wojnie galaktycznej. 


W roku 3681 BBY odrodzone po porażce w wielkiej wojnie nadprzestrzennej Imperium Sithów pod wodzą Imperatora Sithów i Mrocznej rady zaatakowało niespodziewająca się niczego Republikę. Jeszcze na początku wojny Sithowie zadali Republice serię bolesnych ciosów. Opanowano Rimmański Szlak Handlowy i złoża surowców w Gromadzie Minos, zniszczono stocznie na Sluis Van. Zdezorientowani przedstawiciele Zakonu Jedi i Senatu Galaktycznego zebrali się na Coruscant by zaradzić sytuacji. Jednakże dyskusje w Senacie szybko przerodziły się w zwykłe polityczne mrzonki. Wielu dawnych sojuszników odwróciło się od Republiki, a każdy system szukał przede wszystkim sposobu zabezpieczenia własnych interesów. Wkrótce Senat na Coruscant opuściło wielu przedstawicieli planet tworzących Republikę. Przez kolejne dwadzieścia lat wojna trwała nieprzerwanie. Pomimo przewagi Imperium Republika dość skutecznie się broniła, lecz nie zanosiło się na koniec wojny.[1][1]  

Zamieszki na Coruscant.

Dopiero gdy w roku 3661 BBY Republice objawiła się nowa armia Mandalorian pod wodzą będącego pionkiem Sithów Mandalora, szala zwycięstwa przechyliła się w stronę Imperium. Mandalorianie zablokowali Drogę Hydiańską, odcinając dopływ towarów i surowców z Zewnętrznych Rubieży do Światów Środka, a przede wszystkim na Coruscant. Już wtedy Republika była w poważnym kryzysie gospodarczym, lecz blokada Mandalorian spowodowała prawie całkowity upadek koniunktury. Na Coruscant brakowało praktycznie wszystkiego. Wszystkie dobra, które docierały na planetę były


poziomach planety-miasta panował głód i bieda. Coraz częściej wybuchały zamieszki i protesty poszkodowanych mieszkańców. Nastroje społeczne były bardzo niskie, a zadowolenie z rządu drastycznie spadało. Zdesperowany Senat nakłonił Jedi, by przełamali blokadę. Zajęci wojną na Środkowych Rubieżach Jedi niechętnie się zgodzili. Ich statki zaatakowały krążowniki Mandalorian, lecz Zakon poległ. Dopiero rok później mirialańska przemytniczka Hylo Visz i jej towarzysze kierowani chęcią zysku, stosując podstęp, zaatakowali Mandalorian. Przy wsparciu sił Republiki większość floty wojowników z Mandalory została zniszczona. Hylo Visz sprowadziła na Coruscant transportowce wypełnione po brzegi potrzebnymi dobrami. Zarówno Senat jak i mieszkańcy Coruscant ogłosili ją bohaterką i obsypali ją kredytami. Jeszcze przez prawie siedem lat Imperium i Republika kontynuowały wojnę. 
- Rośliśmy w siłę, podczas gdy wy odpoczywaliście w kolebce swej potęgi, wierząc, że wasi ludzie są bezpieczni... że mają ochronę. Powierzono wam poprowadzenie Republiki, jednakże zostaliście zwiedzeni, bo ciemna strona Mocy zasłoniła wam prawdę. Byliście pewni, że żadna potęga wam się nie oprze, a teraz... powróciliśmy.


Bombardowanie planety.
Niespodziewanie, w roku 3653 BBY Imperium złożyło Republice propozycję rozmów pokojowych.
Bombardowanie planety. Przedstawiciele Senatu
Galaktycznego i Zakonu Jedi pod przewodnictwem senatora Parana Am-Risa udali się na Alderaan, gdzie miały odbyć się negocjacje traktatu kończącego konflikt.[1] W czasie gdy na Alderaanie omawiano warunki pokoju, Sithowie rozpoczęli realizacje swego tajnego planu – ataku na serce Republiki. Grupa wojowników Sithów ukryta na pokładzie republikańskiej kanonierki wdarła się w przestrzeń Coruscant by uderzyć prosto w budynek świątyni Jedi. Grupa Sithów wybiła obrońców świątyni, zabijając przy tym aż sześciu członków Rady Jedi, by ostatecznie zniszczyć mainframe siatki obrony planetarnej Coruscant.[1] W tym samym czasie flota dowodzona przez lorda Angrala zaatakowała planetę. Lord Angral w towarzystwie swoich żołnierzy opuścił pokład okrętu w pobliżu budynku Senatu i przypuścił atak. Świątynia Jedi w płomieniach. On i jego oddziały z łatwością pokonały 
nieliczne oddziały w okolicach Senatu. Gdy Angral pojedynkował się z mistrzem Jedi Orgusem Dinem, jeden ze statków Imperium spadł na budynek Senatu niszcząc część budowli. W tym samym czasie liczne myśliwce i Gwiezdne Niszczyciele rozpoczęły ostrzał zabudowań i bombardowanie orbitalne. Świątynia Jedi i jej okolice zostały prawie doszczętnie zniszczone. Podczas ataku Wielki Kanclerz skontaktował się z negocjatorami na Alderaanie, by ostrzec ich o zdradzie, lecz został zabity przez Angrala. W krótkim czasie siły obronne Coruscant zostały pokonane, a na planecie rozpoczęła się okupacja. Droidy bojowe Imperium przeszukiwały ruiny planety, a wojska Imperium patrolowały ulice. 
- Nie możemy być niczego pewni dopóki nie uzyskamy połączenia z Coruscant. Obecnie nie mamy wyboru i musimy zaakceptować warunki stawiane przez Imperium.
— Mistrz Zym z Rady Jedi do Dar'nali i Am-Risa. 
Nie mając wyboru, przyparci do muru przedstawiciele Republiki na Alderaanie przystali na warunki pokoju dyktowane przez Sithów. Wkrótce Republika podpisałana Coruscant upokarzający traktat.
Traktat z Coruscant. Chociaż wojna została oficjalnie zakończona, galaktykę podzielono na dwie strefy
wpływów i Republika musiała zostawić wielu dawnych sojuszników na pastwę Imperium, między innymi Rodię. Spowodowało to, że wiele systemów dotychczas przyjaznych Coruscant zaczęło zrywać z planetą wszelkie stosunki.[1][1] Aby odciążyć swe barki, władze Republiki zrzuciły większość odpowiedzialności za klęski i niepowodzenia na osłabiony Zakon Jedi. Senat pod przewodnictwem Am-Risa w roli regenta przeznaczał większość środków na wzmocnienie obrony na granicy stref wpływów oraz na odbudowę najważniejszych dla handlu, przemysłu i polityki części Coruscant. Mimo to większa część planety pozostała w ruinach, a poszczególne rejony stały się obiektem walki grup przestępczych, między innymi Czarnego Słońca.  Senat nie dał środków i zgody na odbudowę świątyni 
Jedi, więc Zakon zbudował nową na mistycznej planecie Tython. Mimo traktatu pokój był jednak względny. Cały czas wybuchały lokalne konflikty i wojny domowe. Jakiś czas po podpisaniu dokumentu w ruinach świątyni zginął Wielki Mistrz Jedi Zym, a przeciwnicy traktatu pod kierunkiem mistrzyni Jedi Dar'Nali przeprowadzili w Senacie zamach bombowy, w którym zginęli skorumpowani politycy i szpiedzy Imperium którzy w znacznej mierze przyczynili się do podpisania traktatu. Galaktykę opanowała tak zwana zimna wojna. Jednakże mimo sporych zniszczeń Coruscant pozostało centrum politycznym i handlowym Republiki.

Upadek Republiki i rycerzy Jedi


W 22 BBY w Galaktyce zawiązała się Konfederacja Niezależnych Systemów, pod przewodnictwem hrabiego Dooku. Wielu senatorów, debatując na Coruscant, obawiało się wojny - wyszła propozycja utworzenia armii, zdolnej powstrzymać chwiejącą się Republikę od upadku. Gdy Padmé Amidala przybyła do stolicy Galaktyki, aby zagłosować przeciwko utworzeniu armii, padła ofiarą zamachu bombowego. Przeżyła go, jednak zginęło kilka jej służek, w tym Dormé. Palpatine, przekonany iż pani senator nie żyje, ogłosił tragiczną wieść na forum Senatu. W tym momencie na arenę wkroczyła Amidala, ogłaszając, iż nie cofnie się przed zagłosowaniem przeciwko utworzeniu armii. Przekonywała senatorów, iż może to doprowadzić do konfliktu, w którym wiele istot straci życie, a wszystkie - wolność.

Kolejny zamach miał miejsce niedługo potem - jednak dwóch Jedi, padawan Anakin Skywalker i mistrz Obi-Wan Kenobi, którzy zostali przydzieleni do ochrony Padmé, podążyło za zamachowcem. Po spektakularnym pościgu nad powierzchnią Coruscant zdołali złapać wroga na niższym poziomie miasta, w klubie Outlander. Okazała się nim łowczyni nagród Zam Wesell, która jednak nie zdążyła im wyjawić, kto zlecił jej zadanie zabicia pani senator.

Gdy wybuchły wojny klonów, Coruscant nie została wciągnięta w wir walki aż do roku 19 BBY. Po trzech latach wojny Separatyści przypuścili szturm na stolicę Galaktyki. Wykorzystując sekretne trasy nadprzestrzenne, przebiegające przez Jądro Galaktyki, ich flota znalazła się w przestrzeni Coruscant. Oddziały droidów bojowych wylądowały na planecie pod wodzą samego generała Grievousa, otoczonego swoimi strażnikami. Do walki z przeważającymi siłami wroga przystąpili rycerze Jedi oraz klony. Droidy wkroczyły do dzielnicy rządowej, przypuszczając szturm nawet na sale Senatu Galaktycznego. Wkrótce Separatyści powrócili do swoich pojazdów desantowych i wycofali się z powrotem na orbitę. Mieszkańcy odetchnęli - bitwa przeniosła się w przestrzeń kosmiczną. Jednak po chwili rozniosła się tragiczna wieść, iż Wielki Kanclerz Palpatine został porwany. Miliony mieszkańców planety obserwowało starcie z bliska, transmitowane na żywo przez HoloNet. Bitwa toczyła się zarówno w samej przestrzeni kosmicznej, jak i w górnych warstwach atmosfery planety. Tysiące płonących szczątków spadało na powierzchnię, a gaszenie pożarów trwało potem jeszcze wiele godzin. Na ratunek Kanclerzowi ruszyli Obi-Wan i Anakin. Dotarli swoimi myśliwcami na Invisible Hand, flagowy okręt Grievousa. Po wielu perypetiach udało im się zabić Dooku, uwolnić Palpatine'a i zmusić Grievousa do ucieczki w kapsule ratunkowej. Bitwa była skończona; siły Konfederacji zaczęły się wycofywać, a Anakin samodzielnie wylądował potężnym krążownikiem Separatystów na powierzchni Coruscant.

Wkrótce potem nastąpił przełom - Palpatine oskarżył rycerzy Jedi o zdradę stanu i rozpoczął ich masową eksterminację, zwaną Czystką Jedi. Pomogły mu w tym klony (którym wydał Rozkaz 66) oraz jego nowy uczeń, Darth Vader, dawniej - Anakin Skywalker, który z elitarnym Legionem 501 wkroczył do Świątyni Jedi i wybił prawie wszystkich znajdujących się tam członków Zakonu Jedi - padawanów, rycerzy i mistrzów. Palpatine zwołał nadzwyczajne zgromadzenie Senatu i podczas sesji ogłosił przekształcenie Starej Republiki w Pierwsze Galaktyczne Imperium, a sam mianował się Imperatorem.

Imperium Galaktyczne


W dniu powstania Imperium ludność stolicy Galaktyki wraz z mieszkańcami skyhooków i księżyców szacowana była na około 9 bilionów, z czego jedną trzecią stanowili zameldowani mieszkańcy powierzchni[1]. Imperator po przejęciu władzy przemianował Coruscant na Centrum Imperialne. Nakazał także budowę Pałacu Imperialnego, znacznie większego od dotychczasowego, zwanego Pałacem Prezydenckim.

Podczas panowania Imperium na planecie oraz w jej pobliżu nie występowały żadne walki czy nawet potyczki. Mieszkańcy bardziej słyszeli o galaktycznej wojnie domowej niż doświadczyli jej na własnej skórze.

Krótko po bitwie o Yavin Imperator ukrył na powierzchni planety superniszczyciel Lusankya, wykorzystywany przez Wywiad Imperialny i mający w sytuacji awaryjnej służyć do ucieczki władcy Imperium z planety.
Nowa Republika Ten fragment artykułu wymaga poszerzenia o: historię za czasów Nowej Republiki (4-25 ABY).


Kryzys almański

Inwazja Yuuzhan Vongów i Yuuzhan'tar

Początek


W roku 25 ABY rozpoczęła się inwazja Yuuzhan Vongów na Galaktykę. Początkowe starcia i bitwy nie były na dużą skalę, toteż Senat i cała władza Nowej Republiki rezydująca na Coruscant, w tym Szef Państwa Borsk Fey'lya, zignorowały zagrożenie. Gdy od bitwy o Helskę IV minęły dwa miesiące, Leia Organa Solo wraz z Danni Quee udały się do Senatu Nowej Republiki, aby ostrzec wszystkich przed Yuuzhanami. Jednak większość senatorów oświadczenia te przyjęła jako próbę przejęcia wpływów przez Leię.

Upadek Coruscant


Minęły dwa lata od rozpoczęcia wojny, która przybrała już ogromną skalę. Mistrz wojenny Yuuzhan Vongów, Tsavong Lah, rozpoczął przygotowania do inwazji na Coruscant. Wkrótce Yuuzhan Vongowie przypuścili szturm na planetę. W stolicy galaktyki zapanował kompletny chaos: miliony mieszkańców zaczęło ewakuować się z planety wszelkimi dostępnymi środkami. Dwie floty starły się ze sobą w zaciętej walce. Największa z dotychczasowych bitew miała okazać się tragiczna dla Republiki, gdyż najeźdźcy zdobyli planetę, atakując ogromnymi siłami. Borsk Fey’lya zdobył się na ostatni bohaterski czyn, wysadzając się w powietrze i zabijając przy okazji kilka tysięcy yuuzhańskich wojowników, szturmujących dawny Pałac Imperialny. Nowa Republika poniosła dotkliwą klęskę – praktycznie przestała istnieć, gdyż setki senatorów zginęło lub zaginęło, podobnie jak prezydent. Zapanowała totalna dezorganizacja wszystkiego co tyle lat usiłowano stworzyć – i wiadomą rzeczą było już, że na miejscu Nowej Republiki musi powstać nowe państwo.
Yuuzhan'tar

Terraformowane Coruscant/Yuuzhan'tar.


Po wygranej bitwie Yuuzhan Vongowie zajęli planetę. Wkrótce sprowadzili na nią dhuryama, mającego od tej pory pełnić rolę Mózgu Świata, kontrolującego wszystkie procesy naturalne zachodzące na planecie. Dzięki temu Yuuzhanie rozpoczęli terraformację Coruscant na modłę swej pradawnej, zaginionej ojczyzny, czerpiąc informacje o faunie i florze z quahs mistrzów przemian. Przemiana planety przebiegała z początku według planu.

W 27 ABY w szeregach Nowej Republiki narodził się kolejny plan – zwiad na Coruscant. Jego głównym celem miało być ocenienie zniszczeń planety. Drużyna złożona do tej misji składała się z Luke’a, Mary i Tahiri oraz Widm. Dotarli na planetę, lecz nie przypominała ona Coruscant za czasów jakichkolwiek rządów. Jej powierzchnię zaczęła zarastać dżungla, różnorodne rodzaje flory, napotkali też yuuzhańską faunę. Wśród samych obywateli, którzy przetrwali szturm najeźdźców, toczyły się wewnętrzne walki o przetrwanie.

Na planecie wkrótce wybudowano twierdzę dla najwyższego lorda Shimrry. Wszelkiego rodzaju wytwory biotechnologii Yuuzhan stopniowo przekształcały planetę, jednak napotykano na pierwsze problemy. Jednym z nich był dhuryam, który niekiedy nie wykonywał poleceń stwórców. Raz zdarzyło się, iż podczas uroczystej ceremonii składania ofiar na uświęcony plac wypłynęły duże ilości ścieków. Gniew Shimrry był wielki, a mistrzowie przemian robili, co mogli. Natomiast w głębinach planety nową wiarę, herezję Jeedai, głosił Nom Anor, dawny prefekt, który przyjął rolę proroka Yuu'shy.

Ostateczna bitwa


W roku 30 ABY, pięć lat po rozpoczęciu wojny, ostateczne starcie Sojuszu Galaktycznego i Yuuzhan Vongów powoli się zbliżało. Zonama Sekot przybyła w pobliże Yuuzhan'tara, wywołując powszechną panikę wśród wielu zwolenników Shimrry oraz zwykłych Yuuzhan, a także dając nadzieję zhańbionym, przekonanym że spełnia się ich proroctwo. Niewiele później, wyskakując z nadprzestrzeni z wielu punktów naraz, setki statków Sojuszu wyłoniło się w pobliżu stolicy Imperium Yuuzhan Vongów. Rozpoczęła się ogromna bitwa, która trwała praktycznie w całym systemie Coruscant. Rycerze Jedi, wraz z wieloma grupami komandosów wylądowali na powierzchni planety, przypuszczając szturm na ważniejsze obiekty.

Najwyższy lord rozkazał Mózgowi Świata wywołać na powierzchni planety pożary, mające pomóc Yuuzhanom w walce. Jednak Nom Anor (mianowany prefektem planety) stwierdził że najwyższy lord oszalał. Ponownie przyjął więc swoją rolę proroka Yu'shaa i poprowadził do boju wielu zhańbionych i heretyków, dziesiątkując wojowników służących Shimrrze. Po starciu z Marą Jade postanowił poprowadził przyjaciół i rodzinę Luke'a, Jacena i Jainy ku cytadeli najwyższego lorda, gdzie tamci już byli i torowali sobie drogę na sam szczyt. W międzyczasie Leia wraz z Hanem, Harrarem i C-3PO szczęśliwie dostali się na pokładzie Millennium Falcona do Studni Mózgu Świata i zdołali nakłonić dhuryama do swoich celów. Równocześnie trwała też bitwa w przestworzach pomiędzy dwiema flotami, jak również na orbicie i w atmosferze Zonamy Sekot, którą Nas Choka postanowił zniszczyć, zarażając ją Alphą Red. Rycerze Jedi bronili planety w żywych myśliwcach podarowanych im od niej.



Luke, Jacen i Jaina dotarli na szczyt cytadeli najwyższego lorda i rozpoczęli walkę z super wojownikami Yuuzhan Vongów. Jaina podążyła za błaznem Shimrry - Onimim - na sam szczyt twierdzy. Młodemu Solo i jego mistrzowi udało się pokonać wojowników, a Skywalker zabił najwyższego lorda. Jacen pospieszył za siostrą na górny poziom, który okazał się statkiem kosmicznym. Po chwili Onimi wystrzelił go na orbitę, a Jacen dowiedział się, że zhańbiony od początku inwazji był prawdziwym najwyższym lordem Yuuzhan Vongów. Solo stoczył z nim potężny pojedynek w rezultacie którego Onimi został unicestwiony, a związany z nim statek zaczął się rozpadać. Nom Anor zginął wraz z nim, a reszcie szczęśliwie udało się uciec.

Nas Choka, widząc katastrofę okrętu najwyższego lorda stwierdził, iż bogowie musieli odwrócić się od Yuuzhan Vongów i złożył broń, ogłaszając koniec wojny. Tak też zakończyła się bitwa o Coruscant. Choka spalił swą flotę w słońcu układu i nakazał wszystkim Yuuzhanom w całej Galaktyce złożyć broń. Dhuryama postanowiono pozostawić na planecie. Wojna się skończyła - ocalali Yuuzhanie zostali przetransportowani na Zonamę Sekot, nasiono ich pradawnej ojczyzny, w nadziei utworzenia nowego, pokojowo nastawionego społeczeństwa.

Rządy Sojuszu Galaktycznego


Po zakończeniu wyniszczającej wojny z Yuuzhanami, Sojusz ogłosił swoją stolicą planetę Denon, do czasu przywrócenia Coruscant do stanu sprzed inwazji. Jednakże już 5 lat później planeta z powrotem stała się centrum Galaktyki. Cal Omas nakazał zbudować nową świątynię Jedi w podzięce dla rycerzy, którzy znacznie przyczynili się do zwycięstwa nad Vongami. Zbudowano także nowe obiekty, jak choćby budynek Senatu. 

Nowe Imperium Galaktyczne


Około sto lat po inwazji Yuuzhan, Coruscant była już w dużej części przywrócona do stanu sprzed inwazji pozagalaktycznych najeźdźców, choć jeszcze dość często można było ujrzeć faunę i florę pozostałą po ich obecności na planecie. Tęczowy Most zaś, utworzony z odłamków księżyca Hesperidium, zniszczonego przez Vongów, stał się znaną atrakcją turystyczną. 

W 130 ABY, po zakończeniu wojny sithiańsko-imperialnej, Sojusz Galaktyczny stracił Coruscant na rzecz Nowego Imperium Galaktycznego pod przywództwem Roana Fela. Jednak Imperator nie cieszył się swą zdobyczą zbyt długo - niedługo po podbiciu planety Darth Krayt, z którym Fel sprzymierzył się na początku wojny, zaplanował na niego zamach. Ten jednak się nie powiódł, gdyż Roan Fel przewidział posunięcie Sitha i zbiegł z planety, podstawiając sobowtóra. Podstęp ten nie przeszkodził Darthowi Kraytowi w obwołaniu się nowym Imperatorem. Sith zadomowił się na planecie, obwołując ją stolicą swojego Imperium i przekształcając świątynię Jedi w miejsce kultu Sithów.


Mieszkańcy


 Liczby mieszkańców planety, z racji ogromu planety i szlaków gwiezdnych przebiegających przez nią, nigdy nie udało się dokładnie ustalić. Pewne źródła podają, iż było ich około tryliona.





Tatooine 




Tatooine to pustynna planeta położona na Zewnętrznych Rubieżach Galaktyki.Znajdował się tam fragment Gwiezdnej mapy Rakatan. 


Położenie i charakterystyka



Tatooine krąży wokół układu dwóch słońc, jej klimat jest w przeważającej części pustynny. Tatooine nie posiada zbyt wielkiej ilości bogactw mineralnych - występująca na niej ruda metalu okazuje się być naturalnie namagnetyzowana, co sprawia, że jej wydobycie i przetwarzanie staje się na dłuższą metę nieopłacalne.

Spośród najbardziej znanych na Tatooine lokacji wymienić należy miasto Mos Eisley ze znanym w całych Rubieżach lokalem, tamtejszą kantyną, a także pałac Hutta Jabby.

Mieszkańcy i fauna


Poza ludźmi, Tatooine zamieszkują dwie inteligentne rasy: mali Jawowie oraz dzicy Ludzie Pustyni zwani też Tuskenami.

Żyją tu Smoki Krayt, uznawane za jedne z najgroźniejszych gadów w Galaktyce, można tu spotkać Dewbacki. Na Tatooine dotarły także Banthy. Wiadomo też o przynajmniej jednym żyjącym na Tatooine Sarlaccu.

Miasta


Ludzie kilkakrotnie podejmowali próby kolonizacji Tatooine, czego efektem było powstanie kilku osad, które z czasem rozwijały się w małe miasteczka, lub też upadały. Pierwszą większą osadą na Tatooine za czasów Republiki było położone niedaleko Morza wydm Anchorhead, w przeszłości regularnie napadane przez Tuskenów. W okolicy tej miejscowości powstała większość farm wilgoci. Nieco później po drugiej stronie Jundlandii założono nieoficjalną stolicę, Bestine, a w następnych latach cztery kolejne miasta, pełniące głównie funkcję kosmoportów: Mos Espa, Mos Eisley, Mos Ethna i Mos Zabu. "Mos" znaczy w starodawnym języku "miasto".

Historia



Wiele lat przed powstaniem Republiki, Tatooine była częścią Bezkresnego Imperium Rakatan. To jego władcy przejęli kontrolę nad prymitywnymi Tuskenami i innymi inteligentnymi rasami. Kiedy państwo Rakatan zaczęło upadać, w toku działań wojennych planeta została doszczętnie zbombardowana, co zadecydowało o zniszczeniu wszystkich jezior i zapoczątkowało panowanie surowego, pustynnego klimatu. Opowieści o tamtych prastarych czasach w okresie Republiki znali i przekazywali następcom jedynie Gawędziarze niektórych spośród plemion Ludzi Pustyni.

W okresie Republiki planeta była praktycznie rządzona przez gangsterów Huttów, potem zwróciła uwagę Korporacji Czerka, która rozpoczęła działalność wydobywczą, zakładając bazę w Anchorhead. Lokalny oddział Czerki szybko przerwał jednak działalność z powodu nieopłacalności wydobycia rudy.
Po opuszczeniu planety przez Czerkę, Tatooine została zapomniana przez galaktykę, stając się kryjówką dla piratów czy przestępców, pragnących uniknąć wykrycia. 

W okresie wielkiej wojny galaktycznej Jawowie doprowadzili do używalności 
kosmoport w niewielkim miasteczku Mos Ila w pobliżu Archonhead. Liczyli, że pomoże im to zachęcić potencjalnych klientów do handlu. Jednakże kilka lat później na Tatooine przybył niewielki oddział wojsk Imperium Sithów wypędzając z miasteczka Jawów. Następnie w mieście założono imperialny garnizon, a wojsko rozpoczęło eksploracje opuszczonych, podziemnych kompleksów laboratoryjnych Czerki. 

Po czterech tysiącleciach władzę przejęło tu Imperium, które do 0 ABY nie posiadało tu jednak znaczących sił wojskowych, a także i potem - niewielkie. Tatooine rządził z Bestine imperialny gubernator, a głównym urzędnikiem odpowiedzialnym za sprawy lokalne był prefekt Mos Eisley.

Na Tatooine odbywały się również nielegalne wyścigi podracerów w tzw. Arenie w Mos Espie. Swoją główną siedzibę miał tu też jeden ze słynniejszych galaktycznych gangsterów, Jabba.

Skywalkerowie



Tatooine jest rodzinnym światem rodu Skywalkerów. To tutaj wychowywał się Anakin Skywalker, który po spotkaniu z Qui-Gon Jinnem został Padawanem rycerza Jedi Obi-Wana Kenobiego, a potem rządził wspólnie z Palpatine'm Imperium. Tutaj także wychowywał się Luke Skywalker, przyszły Mistrz Jedi, brat Leii Organy Solo.





Naboo




Naboo to mała planeta położona na Środkowych Rubieżach. Orbitują wokół niej trzy księżyce - Ohma-D'un, Rori i Tasia. Świat zamieszkany jest przez dwie inteligentne rasy: Gungan i ludzi. Krajobraz planety składa się głównie z obszernych równin, porośniętych lasami, i pokrytymi mokradłami. Nie brakuje również oceanów, zamieszkanych przez Gungan. Różne procesy tektoniczne spowodowały, że oceany te mają ze sobą całą sieć podziemnych, zalanych wodą połączeń. Mimo iż na Naboo żyją dwie rasy, ich przedstawiciele nie spotykają się ze sobą. Tysiące lat przed bitwą o Yavin ludzie i Gunganie toczyli ze sobą wojnę. Ona była powodem, dla którego Gunganie postanowili założyć miasta pod wodą.

Mało kto słyszał o Naboo, do czasu, aż działająca pod wpływem Dartha Sidiousa/Palpatine'a Federacja Handlowa rozpoczęła blokadę handlową, a następnie zaatakowała planetę. Nie posiadająca armii Naboo nie była w stanie wygrać z wojskami Federacji. Pomógł jednak sojusz między ludźmi a Gunganami. Armia Gungan stoczyła bitwę z droidami Federacji Handlowej, a w tym czasie skromne siły ludzi zajęły się eliminacją centrum dowodzenia droidami oraz porwaniem wicekróla. Akcja się powiodła, a Naboo zyskała nie tylko niepodległość, ale również skończyła się izolacja Gungan.

Znani mieszkańcy


Jar Jar Binks
Boss Nass
Kapitan Tarpals
Rep Been
Teers
Peppi Bow
Padmé Naberrie




Bespin


Bespin to gazowa planeta, usytuowana w odosobnionym rejonie galaktyki. Słynie z pozyskiwania i przetwarzania (niektórzy twierdzą, że wydobywania) gazu tibanna. Chociaż panuje tu niezwykła cisza i spokój, przylatujący goście mogą szukać rozrywek w luksusowych kasynach i hotelach Miasta w Chmurach, które samo w sobie jest najsłynniejszą unoszącą się w przestworzach metropolią w całej galaktyce.


Bespin to główna planeta systemu o tej samej nazwie, położna w pobliżu Koreliańskiej Trasy Handlowej, w Korytarzu Ison.

Bespin jest wciąż jeszcze czekającym na odkrycie źródłem nieprawdopodobnych bogactw, a także jedną z najściślej strzeżonych tajemnic, jakich niewiele pozostało w burzliwym światku galaktycznych finansistów.

Planeta ta obraca się dość szybko wokół własnej osi. Jeden obrót trwa mniej więcej dwanaście godzin. Gospodarka planety ma dwa główne kierunki. Jednym jest pozyskiwanie na przemysłową skalę bogactw naturalnych (gaz oraz cenne klejnoty). Drugi to przemysł rozrywkowy, nastawiony na zaspokajanie potrzeb i zachcianek zamożnych turystów, bankierów i przedsiębiorców, żądnych mocnych wrażeń albo pragnących spędzić prawdziwie egzotyczne wakacje.

Najsłynniejsze na Bespinie jest Miasto w Chmurach. Założone jako baza górników pozyskujących gaz tibanna, przerodziło się szybko w najsłynniejszy ośrodek kultury, wypoczynku i rozrywki w całej galaktyce. Baronem-administratorem tego cudownego miejsca był Lando Calrissian, który wygrał to stanowisko w toczonej o nieprawdopodobnie wysoką stawkę grze w sabaka.

Historia


Bespin został przejęty przez Imperium w 3 ABY. Wraz z odlotem wszystkich sił Imperium znów odzyskał wolność. Drugi raz został przejęty w 12 ABY, przez wojowników zwanych Odrodzonymi, oraz najemników Reelo Baruka. W wyzwalaniu miasta pomógł szukający Desanna Kyle Katarn.

Lando Calrissian, zarządca miasta, kilka lat po tych wydarzeniach rozpoczął swoją wydobywczą działalność na Nkllonie, zostawiając Miasto w Chmurach.







Mustafar


Mustafar- planeta w Zewnętrznych Rubieżach, w układzie Mustafar, 53 000 lat świetlnych od centrum galaktyki na drodze hydiańskiej.

Opis planety


Układ pojedynczej gwiazdy i trzech planet - skalistej Mustafar i dwóch gazowych olbrzymów Jestefad i Lefrani. Brak księżyców. Bliskość Jestefead powoduje ciągłe "próby" przechwycenia Mustafar jako własnego księżyca, czemu przeciwdziała Lefrani. Metaliczne jądro, płaszcz ze stopionej skały, eksplodująca, skalna skorupa. Populacja 20 tysięcy mieszkańców, brak wody powierzchniowej, 35% powierzchni zajmuje płynna lawa. "Piekło na ziemi", tak najkrócej można określić planetę. Bliskość gazowych olbrzymów, ich pól grawitacyjnych, powoduje wielką aktywność geologiczną, trzęsienia ziemi, ruchy skał, topienie, wypływy i erupcje lawy. Powierzchnia składa się głównie z obsydianowych gór poprzecinanych rzekami płynnej lawy ze wspaniałymi kataraktami. Niebo nad planetą zasnute jest czarnymi chmurami popiołów i dymu. Atmosfera niespokojna z termicznymi prądami i turbulencjami o sile cyklonu. Wpływ pola elektromagnetycznego Jestefead i aktywność geologiczna wywołują silne burze elektromagnetyczne powodujące ciągłe zakłócenia. Dlatego też wykorzystanie czujników i skanerów jest bardzo trudne, a lądowanie bez pomocy i naprowadzania z planety jest prawie niemożliwe.

Życie na Mustafar


Wydawałoby się, że w tak trudnych warunkach powstanie życia, a życia inteligentnego jest prawie niemożliwe. Jednakże natura zawsze znajdzie sposób, tu w postaci stawonogów. Oczywiście przeżycie i rozwój na powierzchni jest niemożliwe. Za to w podziemnych jaskiniach, gdzie minimalne ilości wody są dostępne, rozwijały się różne formy mieszkańców Mustafar. To tu pchła lawowa, nazwana tak przez przybyszów z zewnątrz, gdyż nazwy używanej przez tubylców nikt nie byłby w stanie wypowiedzieć, przechodzi swój cykl rozwojowy od larwy długości do jednego metra drążącej tunele i żywiącej się rozpuszczaną skałą po postać dorosłą, zwinnego stawonoga z sześcioma nogami, oczami za ochronnymi membranami i opancerzoną trąbką służącą do pobierania pokarmu ze stygnącej lawy. W czasie dalszego wzrostu pchła przechodzi wielokrotnie cykl wylinki i zrzuca zewnętrzny chitynowy pancerz, chroniący ją przed żarem, jednocześnie zmieniając środowisko na bliższe powierzchni. Tam mogąc się żywić miększymi skałami przeżywa swój cykl dorosły osiągając ponad 4 metry wysokości. To dzięki tym zwierzętom rozwinęło się życie inteligentne. Dzięki wykorzystaniu zrzucanych pancerzy pcheł, mieszkańcy Mustafar opuścili jaskinie i rozpoczęli poznawanie własnego świata, co doprowadziło do kontaktów z innymi grupami, rozwoju kultury, handlu, założenie pierwotnych osiedli. Ksenobiolodzy obecnie wyróżniają dwa gatunki Mustafarian pochodzące od stawonogów, uważane za pokrewne Kubazom. Odmiana północna to wysokie, ponad 2 metrowe, szczupłe istoty, które udomowiły pchły lawowe i używają ich jako wierzchowców do podróży i transportu, wykorzystując naturalne umiejętności wędrowania po zakrzepłej lawie i skoki dochodzące do 30 metrów. Odmiana południowa jest niższa i bardziej krępa z uwagi na rozwój w gorętszym klimacie. Obie odmiany są dwunożne, posiadają dwie kończyny górne, chodzą wyprostowane, pokryte są chitynowym egzoszkieletem, mają charakterystyczną trąbkę w miejsce nosa, ich metabolizm przyzwyczajony jest do małej ilości wody, a jednak bez izolacyjnych okryć i aparatów oddechowych nie mogą przebywać na powierzchni planety. Język przypomina brzęczenie owadów i jest nie do wyartykułowania przez humanoidy. Używają broni wykorzystującej efekty kinetyczne, gdyż naturalny pancerz uodparnia ich w znacznym stopniu na broń energetyczną. Przez wiele lat naturalna "tarcza" zakłóceń elektromagnetycznych uniemożliwiała spenetrowanie powierzchni z zewnątrz. Dopiero około trzystu lat przed wojnami klonów statki zwiadowcze Unii Technokratycznej zbadały powierzchnie i odkryły niezmierzone bogactwo metali w rzekach płynnej lawy. Po podpisaniu umowy z mieszkańcami rozpoczęto budowę kopalń i przetwórni. W zamian za technologie i narzędzia mieszkańcy pomogli w rozpoznaniu terenu pod przyszłe budowle, pomagali we wznoszeniu instalacji i pracują w otwartych kopalniach. Nigdy jednak nie odrzucili pcheł lawowych jako środka transportu kosztem pojazdów repulsorowych, dość zawodnych w ciężkich lokalnych warunkach. Lawę o temperaturze 800 stopni wydobywa się metodami ręcznymi z pomocą południowych Mustafarian i droidów wydobywczych oraz wyrafinowanymi metodami elektromagnetycznymi z użyciem promieni ściągających przy pomocy specjalnych czerpaków. Przez wiele lat Mustafar była źródłem olbrzymich dochodów dla Unii, a jej "odizolowanie" zapewniało bezpieczeństwo operacjom wydobywczym. To także spowodowało, że w czasie Wojen Klonów Mustafar stało się idealną kryjówką i punktem dowodzenia Rady Separatystów. Tu także nastąpił jej koniec, gdy na polecenie Lorda Sidiousa generał Grievous rozkazał ulokowanie rady na Mustafar. Przybycie Dartha Vadera i wymordowanie przwódców Separatystów, nazwane "wypadkiem przemysłowym" w wiadomościach Holonetu, spowodowało natychmiastowe zakończenie wojny. Tu także dopełnił się los mrocznego ucznia Imperatora pokonanego przez Obi-Wana Kenobiego. Przed śmiercią uratowało go przybycie Palpatine'a i odbudowa cybernetycznego ciała na Coruscant.


Po wojnie planeta została prawie zapomniana. Znalazł tu schronienie uciekinier, inżynier, Geonosianin Gizor Dellso, który nie poddał się siłom nowego Imperium. Wkrótce uruchomił ukrytą fabrykę droidów bojowych i planował produkcję nowych myśliwców. Imperator musiał wysłać siły elitarnego 501 Legionu w celu zlikwidowania produkcji i ostatniego przedstawiciela oporu Separatystów. Mustafar jest znane także poprzez swe "produkty". Niestety nie udało się przenieść hodowli pcheł lawowych na inne planety z uwagi na specyficzny skład pokarmu, czyli skały Mustafar. Za to kryminalne podziemie rozwinęło handel larwami pcheł wykorzystywanymi do torturowania więźniów przy pomocy kwasowej wydzieliny rozpuszczającej skały. Innym produktem kojarzonym z planetą jest mustafariański miecz bandycki produkowany z metali wydobywanych na Mustafar.







Endor 



Leśny księżyc Endora (często nazywany Endorem lub Księżycem-Sanktuarium) jest porośniętym gęstymi lasami księżycem, krążącym wokół gazowego giganta zwanego Endorem, położonym na krańcach Zewnętrznych Rubieży. Odegrał wielką rolę w końcowym okresie Galaktycznej wojny domowej – to tu miało miejsce ostateczne starcie pomiędzy siłami Sojuszu Rebeliantów i Imperium, które przeszło do historii jako bitwa o Endor.


Położenie


Leśny księżyc usytuowany jest w dalekim rejonie Zewnętrznych Rubieży w Sektorze Modell, z dala od jakichkolwiek szlaków handlowych czy zamieszkałych planet. Za sprawą wyjątkowo silnego przyciągania macierzystej planety i braku szczegółowych map tego rejonu przestworzy, na powierzchni księżyca rozbiło się wiele gwiezdnych statków, przez co niektórzy piloci i nawigatorzy określają go mianem "cmentarzyska".

Ukształtowanie terenu


Znaczną część powierzchni Endora porastają rozległe lasy wyjątkowo wysokich drzew, które za sprawą niewielkiej siły ciążenia panującej na księżycu, dorastają nawet do trzystu metrów wysokości.

Kraniec leśnych ostępów kończy się na granicy Urwiska Yawari. Jego prawie pionową ścianę przecinają otwory licznych jaskiń i tuneli. Ponad krawędzią urwiska rozpościera się niegościnne pustkowie zwane pustynią Salma. Znajdują się tu wypełnione kwaśną wodą źródła oraz pokryte zaschniętym mułem, dawno wyschnięte jeziora. Granicę pustyni stanowią wysokie piaskowcowe wzgórza.

Na zachód od terenów porośniętych dziewiczą puszczą, rozciągają się rozległe sawanny. Gdzieniegdzie, spośród traw, wystają wierzchołki czarnych skał wulkanicznych. W oddali, patrząc ku horyzontowi, rozpościera się ośnieżony łańcuch górski zwany Smoczym Grzbietem.

Klimat, flora i fauna

Klimat i flora


Oś obrotu Endora jest nachylona pod niewielkim kątem a okrążenia wokół planety regularne, co sprawia, iż na księżycu panuje wyjątkowo łagodny klimat. Mocno sprzyja to rozwojowi flory i fauny. W wilgotnych szczelinach powstałych wśród konarów i pni gigantycznych drzew wyrosła niezmiernie wielka ilość różnorodnych gatunków kwiatów. Najniższe poziomy lasu porastają rozległe gąszcze paproci, mchów i porostów. Na terenie pustyni Salma rośnie niewielka ilość karłowatych krzewów. Bezkresne sawanny porastają wysokie trawy, jaskrawozielone w okresie wiosennych deszczów i brunatne w porze letnich skwarów.

Fauna


Powierzchnię Endora zamieszkują gatunki zwierząt wszelakiej maści, niekiedy równie niezwykłych, co niebezpiecznych. W ciemnych dziuplach i kikutach powalonych drzew żyją kusiciele, przypominające węgorze stworzenia pokryte grubą warstwą śluzu. Wabią ofiary za pomocą długich języków zakończonych kosmatą naroślą, przypominającą jeden z miejscowych gatunków gryzoni. Inne z miejscowych gatunków fauny, obrośnięte gęstą sierścią dzikowilki są wielkimi drapieżnikami wyposażonymi w ostre kły i długie, przypominające szable, pazury. Jaskinie wyżłobione w ścianach urwiska Yawari zamieszkują mięsożerne latające gady zwane kondorosmokami, posiadające długie, wytrzymałe błoniaste skrzydła, bystry wzrok i ostre kły z łatwością przebijające skórę ofiar.

Mieszkańcy

Duloki



Duloki - wyjątkowo szczupłe dwunożne stworzenia, uznawane za dalekich krewnych Ewoków. Charakteryzują się wielkimi uszami i zmierzwioną zieloną sierścią, w której schronienie znajdują liczne pasożyty. Żyją na bagnach Leśnego księżyca.

Ewoki



Ewoki - niewielkie, porośnięte gęstą sierścią istoty, zamieszkujące przeważnie wioski i osady wznoszone wśród wysokich, porastających powierzchnię Endora, drzew. W znaczący sposób przyczyniły się do zwycięstwa Sojuszu Rebeliantów nad Imperium podczas walki toczonej na ich rodzinnym księżycu w 4 ABY.

Goraksy
 


Goraksy - olbrzymie, dorastające przeciętnie do trzydziestu metrów wysokości stworzenia, żyjące w jaskiniach wykutych w piaskowcowych wzgórzach, znajdujących się na granicy pustyni Salma. Uznawane za istoty obdarzone szczątkowym intelektem.

Maruderzy
 


Maruderzy - gadopodobne humanoidalne istoty o wystających łukach brwiowych i przetłuszczonych włosach, wyrastających z policzków i czubka głowy. Trafili na powierzchnię Endora w wyniku katastrofy ich gwiezdnego statku, którego nie potrafili pilotować.

Teeki



Teeki - niewielkie stworzenia posiadające bardzo szybką przemianę materii, co pozwala im poruszać się z ogromną szybkością. Mają białą sierść, spiczaste uszy i paciorkowate oczy.

Yuzzumowie



Yuzzumowie - istoty zamieszkujące endorańskie sawanny. Charakteryzują się długimi, przypominającymi szczudła nogami, które pozwalają im poruszać się wśród wysokich traw. Prowadzą koczowniczy tryb życia.

zegarek
 
 
Było was już 138198 odwiedzający (415369 wejścia) . Serdecznie dziękujemy i zapraszamy ponownie
Ta strona internetowa została utworzona bezpłatnie pod adresem Stronygratis.pl. Czy chcesz też mieć własną stronę internetową?
Darmowa rejestracja